Λεπτομέρειες

Κατηγορία: Γνώση

Δημοσιεύθηκε : 15 Μαρτίου 2013

Εμφανίσεις: 772

• Καρτέλ
• Φυσική Διατροφή
• Ανανεώσιμες Πηγές
• Ελεύθερη Ενέργεια
• Δημοκρατία

Μπορεί να έχουμε διαφορετικές κομματικές προτιμήσεις. Μπορεί να είχαμε αντίθετες απόψεις το 2004 στο δημοψήφισμα. Μπορεί να θέλουμε λύση διζωνικής ομοσπονδίας ή να μην θέλουμε. Μπορεί να διαφέρουν οι γνώμες μας για τις αιτίες και τους αίτιους της σημερινής κρίσης.

Ανεξάρτητα απ’ ότι πιθανόν να μας χωρίζει, υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να μας ενώσουν.

Η διεκδίκηση Υγείας μέσα από Φυσικές και επιστημονικά τεκμηριωμένες Θεραπείες για τις σοβαρές ασθένειες της εποχής μας – καρκίνος, καρδιοπάθειες, διαβήτης κλπ, αλλά και για κάθε άλλη ασθένεια

Η διεκδίκηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας – ηλιακή, αιολική, υδρογόνο κλπ
Η διεκδίκηση επιστροφής σε μια Φυσική Διατροφή, απαλλαγμένη από τα χιλιάδες χημικά και απαλλαγμένη από τα μεταλλαγμένα.
Η διεκδίκηση για κατοχύρωση της Δημοκρατίας στη χώρα μας και για εξασφάλιση της εθνικής μας κυριαρχίας.

Για όλα τα πιο πάνω μπορούμε σε επίπεδο πολιτών να έχουμε συναντίληψη και να συνεργαστούμε για το γενικό καλό και κυρίως για το καλό των παιδιών μας και των γενιών που θα ακολουθήσουν.

Τα κατεστημένα οικονομικά συμφέροντα σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, θέλουν να μας κρατήσουν στις τεχνολογίες του περασμένου αιώνα, π.χ. πετρέλαιο για παραγωγή ενέργειας. Οι καινούριες τεχνολογίες παραγωγής ενέργειας (π.χ. ηλιακή και αιολική ενέργεια ή ακόμα ενέργεια από το υδρογόνο), μπορούν να ελευθερώσουν τους πολίτες από τεράστια οικονομικά βάρη, με αποτέλεσμα την εξοικονόμηση μεγάλων ποσών που θα μπορούσαν να λύσουν το πρόβλημα της πείνας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Τίποτε δεν πρόκειται να μας χαριστεί. Θα πρέπει να αγωνιστούμε για να διεκδικήσουμε τις αλλαγές που επιθυμούμε. Η συσπείρωσή μας σε ένα Κίνημα Ζωής θα μας βοηθήσει να επιτύχουμε περισσότερα και γρηγορότερα.

Δεν είμαστε πολιτικό κίνημα, ούτε θέλουμε να γίνουμε πολιτικό κόμμα. Τα κόμματα είναι βέβαια απαραίτητο συστατικό της δημοκρατίας. Η δική μας δραστηριοποίηση θα «εμβολιάζει» προοδευτικά τα κόμματα με τις καινούριες ιδέες και τις καινούριες διεκδικήσεις. 

Λεπτομέρειες

Κατηγορία: Γνώση

Δημοσιεύθηκε : 22 Ιανουαρίου 2013

Εμφανίσεις: 791

• Αναδημοσίευση
• Μνημόνιο

Μέχρι στιγμής, το γερμανικό κράτος έχει επωφεληθεί πολλαπλά από την κατάρρευση των χωρών της κρίσης. Έχει επωφεληθεί όχι μόνο από την αύξηση των εξαγωγών της (άρθρο Στοϊλόπουλου στην ΡΗΞΗ) και από τους τόκους που πήρε  με τα ακριβά δάνεια που έδωσε από την αρχή της κρίσης, με βάση την φτηνή αναχρηματοδότηση  που πετύχαινε στις διεθνείς αγορές , αλλά και από το γεγονός πως η κρίση του νότου οδήγησε στο να παίρνει η Γερμανία όλο και πιο φτηνότερα δάνεια.

Η συνεχής αύξηση των spreads των κρατικών ομολόγων των κρατών που μπήκα κάτω από τον έλεγχο και την «δαμόκλειο σπάθη» της γερμανικής δημοσιονομικής πολιτικής λιτότητας, οδήγησε στο να στραφούν οι «ιδιωτικοί αλλά και δημόσιοι, επενδυτές», όλο και περισσότεροι στα προφανώς πιο «ασφαλή» γερμανικά κρατικά ομόλογα, με αποτέλεσμα ενώ τα επιτόκια των κρατικών ομολόγων στο Νότο εκτοξευόντουσαν προς τα πάνω, στη Γερμανία σημειώθηκε έκρηξη της ζήτησης και τώρα έφτασαν στο ιστορικά χαμηλότερο ποσοστό.

Για τα κρατικά ομόλογα με δεκαετή θητεία, η Γερμανία σήμερα πληρώνει μόνο 1,37% επιτόκιο, ενώ το επιτόκιο των πενταετών κρατικών ομολόγων είναι κάτω από 0,4% και τα λεγόμενα βραχυπρόθεσμα, εξαμηνιαία κλπ, τοκίζονται με 0% ή ακόμη έχουν και αρνητικές αποδόσεις (δηλαδή οι αγοράζοντες πληρώνουν κι ένα ελάχιστο ποσό από πάνω προκείμενου να έχουν τόσο «σίγουρα» ομόλογα στα χέρια τους).

Η υψηλή πιστοληπτική ικανότητα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας η οποία είναι αποτέλεσμα της πολιτικής λιτότητας που η ίδια επέβαλε στις χώρες του μνημονίου και της κρίσης, δημιούργησε τις συνθήκες για όλο και χαμηλότερα  επιτόκια  για το δικό της κρατικού δανεισμό, ενώ η υποβάθμιση των προβληματικών χώρών επέτρεψε να πάρει η τοκογλυφία των επενδυτών όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις.

Αυτό είχε τεράστιες «ευεργετικές» επιπτώσεις για το γιγαντιαίο χρέος της γερμανικής οικονομίας, το οποίο αυτή την στιγμή έχει ύψος 2,1 τρισεκατομμύρια ευρώ και είναι το υψηλότερο στην Ευρώπη, διότι επιτρέπει στον Υπουργό Οικονομικών και την Ομοσπονδιακή Διαχείρισης χρέους, για κάθε χρέος που λήγει, να πετυχαίνει ευνοϊκότερη αναχρηματοδότηση με βάση τα σημερινά επιτόκια.

Αυτή η διαδικασία αναδιάρθρωσης ωφέλησε το γερμανικό κράτος / δημόσιο με δισεκ. τόκους.

Έτσι, ενώ πριν από την κρίση το 2007, το γερμανικό δημόσιο κατέβαλε για χρέος ύψους 1.582 δισ. Ευρώ, συνολικά 66,2 δισεκατομμύρια σε τόκους, το οποίο αντιστοιχεί σε ένα μέσο επιτόκιο 4,18%, το 2011, παρ όλο που το χρέος είχε αυξηθεί σε 2.089 δισ. ευρώ, το ποσό που πληρώθηκε για τους τόκους ήταν μόνο 60 δισ. (άρα το μέσο επιτόκιο ήταν περίπου 2,87% ).

Με άλλα λόγια, για ένα υψηλότερο δημόσιο χρέος κατά το ένα τρίτο (+ 32,0%), οι τόκοι που καταβλήθηκαν ήταν σχεδόν κατά 10 ποσοστά χαμηλότεροι (9,4%) απ' αυτού που καταβάλλονταν λίγο πριν από το ξέσπασμα της «κρίσης» και της επιβολής της γερμανικής πολιτικής λιτότητας.
Σύμφωνα με τον παρακάτω πίνακα η Γερμανία γλίτωσε από το 2007 μέχρι σήμερα περίπου 90 δισ. ΕΥΡΩ (στα 65 δισεκ διαφορά προστίθενται και περίπου 25 δισ. από την διαφορά των τόκων που προκύπτουν για το 2012)...

http://istrilatis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_19.html
(ΑΠΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ ΠΙΟ ΠΑΝΩ BLOG)

Λεπτομέρειες

Κατηγορία: Γνώση

Δημοσιεύθηκε : 05 Φεβρουαρίου 2013

Εμφανίσεις: 842

• Μέρκελ
• Καρτέλ
• Ευρωπαϊκή Ένωση
• Συμφέροντα

Οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, το 99% του κόσμου, συνειδητοποιούν ότι το 1% του πληθυσμού, αυτοί δηλαδή που κατέχουν στα χέρια τους υπέρμετρο πλούτο, διαστρεβλώνουν τη δημοκρατία και  χρησιμοποιούν το συσσωρευμένο πλούτο, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα δικά του οικονομικά συμφέροντα και να διαιωνίζουν την εκμετάλλευση του 99% των πολιτών. Οι μεγάλες τράπεζες και τα συγκοινωνούντα τους δοχεία - τα καρτέλ πετρελαίου και πατενταρισμένων φαρμάκων – θέλουν με τη βία να μας κρατήσουν στις πεπαλαιωμένες τεχνολογίες και θεραπείες, του 20ου αιώνα. Επιδιώκουν να μας έχουν εξαρτημένους από το πετρέλαιο και τα χημικά φάρμακα, προκειμένου να συνεχίσουν απρόσκοπτα να απομυζούν οικονομικά ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Τα καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων, με πολιτικό τους γραφείο την Κομισιόν και με εντολοδόχους τη Μέρκελ και το Σόιμπλε, επιχειρούν να εξαφανίσουν κάθε κατάκτηση των εργαζομένων και να μας οδηγήσουν ξανά σε έναν εργασιακό μεσαίωνα, χωρίς σωστές απολαβές, χωρίς δικαιώματα, με εργασία από την ανατολή μέχρι τη δύση του ήλιου, με εργασία μέχρι τα 70 μας, με κεντρικό έλεγχο για τα πάντα από τις Βρυξέλλες.

Τώρα είναι η ώρα ευθύνης των πολιτών σε κάθε χώρα. Δημιουργούμε ένα Κίνημα Ζωής, αφού δεν μπορούν οι απλοί πολίτες να ελπίζουν, ότι τα κόμματα θα πραγματοποιήσουν τις αλλαγές, που ο λαός οραματίζεται.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση των Βρυξελλών έχουν ξεχάσει εντελώς τον Πολίτη, τον Άνθρωπο. Υπηρετούν συνειδητά ή ασυνείδητα τα συμφέροντα του 1%. Χρειαζόμαστε και εμείς εδώ στην Κύπρο και σε ολόκληρη την Ευρώπη, ένα κίνημα, ένα Κίνημα Ζωής, που θα θυμίσει δυνατά, χωρίς βία, την αποφασιστική παρουσία των πολιτών.

Λεπτομέρειες

Κατηγορία: Γνώση

Δημοσιεύθηκε : 22 Ιανουαρίου 2013

Εμφανίσεις: 777

• Καρτέλ
• Αναδημοσίευση

Χρήστος Ιακώβου
Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥΚΕΜ)

Σε λίγες εβδομάδες το σήριαλ των προεδρικών εκλογών θα αποτελεί παρελθόν και ανάμνηση για το δημόσιό μας βίο. Αυτή η προεκλογική περίοδος, όπως και οι άλλες της τελευταίας δεκαετίας, θα αφήσει κάτι πίσω της. Η ευδιάκριτη πλέον εμπορευματοποίηση της πολιτικής στην Κύπρο, δηλαδή η υποκατάσταση του πολιτικού προγράμματος και οράματος από μηχανισμούς παραγωγής και επιβολής εντυπώσεων, διεμόρφωσε ένα συγκεκριμένο τύπο διεκδικητή εξουσίας του οποίου τα χαρακτηριστικά είναι ο έγκαιρος και μακροχρόνιος εθισμός στον χειρισμό των εικόνων και η ικανότητα στην προπαγανδιστική υποκατάσταση της πραγματικότητας από την ψευδαίσθηση. Το ενδιαφέρον για τα κοινά, το ηγετικό ταλέντο, η δημιουργική φιλοδοξία, η στράτευση σε κοινωνικά και πολιτικά οράματα δεν αρκούν.

Κατά κανόνα η πολιτική υπαλληλία σε μία δημοκρατία που κυριαρχεί η εντύπωση των εικόνων που προβάλλουν τα ΜΜΕ, η πολιτική ως αξία καταντά κουκλοθέατρο. Γι' αυτό παρατηρούμε το φαινόμενο της περιφοράς των πολιτικών, και ακόμη περισσότερο των υποψηφίων, από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις (είναι άλλωστε αναγκαστική υποχρέωση του ασφυκτικού καθημερινού προγράμματος) εκθειάζοντας το κυβερνητικό ή το αντιπολιτευτικό έργο, εξωραΐζοντας ακόμη και τις πιο εξόφθαλμες αποτυχίες, δικαιολογώντας παιδαριωδώς τα ασυγχώρητα, με τρόπο συχνά ανδραποδώδη, ευτελιστικό της στοιχειώδους πολιτικής νοημοσύνης.

Όταν η πολιτική, γίνεται έρμαιο των επαγγελματιών της δημοσιότητας, η δημοκρατία καταντά πρόσχημα και κενή ρητορεία και η πολιτική, ως αξία, θέατρο παντομίμας. Τα περιθώρια πολιτικών διαφορών και αντιθέσεων διευρύνονται στο έπακρο. Τα ίδια τα κόμματα παύουν να είναι πολιτικοί σχηματισμοί γιατί δεν αντιστοιχούν σε ανάγκες και στόχους συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων. Καυχώνται με διάχυτη αφέλεια ότι είναι «πολυσυλλεκτικά», όχι μόνο ψήφων αλλά και απόψεων, ιδεολογικών αντιλήψεων, κοινωνικών επιδιώξεων. Με άλλα λόγια, απολιτικά συνδικάτα διαπλεκομένων συμφερόντων. Γι' αυτό και τα κομματικά συνέδρια, οι κεντρικές επιτροπές, τα εκτελεστικά γραφεία των κομμάτων λειτουργούν στην πολιτική της παντομίμας, μόνο σαν εκφάνσεις ενός στερεότυπου θεατρινίστικου τελετουργικού. Ούτε εκφράζουν κοινωνικά αιτήματα ούτε παράγουν πολιτική. Προβάλλουν μονίμως ρητορικές κορόνες  και υπηρετούν τα κενά προσχήματα - στην καλύτερη περίπτωση και αναλώσιμες τηλεοπτικές εντυπώσεις, τύπου καρικατούρας.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η προσαγωγή πολιτικών προτάσεων και πολιτικών προβληματισμών είναι μάταιη γιατί ο χώρος της πολιτικής και πιο ειδικά ο πολιτικός λόγος έχει καταντήσει άγονος και μόνο εθιμοτυπικά λειτουργικός και καταλήγει ως τελικό προϊόν στον πολίτη (βλ. καναλωτή-ψήφο) ως μπαρούφα (ιταλική λέξη που σημαίνει ανοησία.) Ακόμη και τέτοιο μπορεί κάποιος να τον διακρίνει ποιοτικά σε κενολογικό, ο οποίος αποσκοπεί στο να γεμίσει τον επικοινωνιακό χρόνο από τα ΜΜΕ με ανούσιες και κουραστικές συζητήσεις, σε επιδεικτικό, ο οποίος αποσκοπεί στο να διακοσμήσει το προφίλ του πολιτικού έτσι ώστε να εκπέμψει την εικόνα του μορφωμένου και καλλιεργημένου (όπως π.χ. είναι γερό κεφάλι αυτός) και ο πλέον εκνευριστικός, υποκριτικός και ανυπόφορος, και σε συνθηματολογικό, ο οποίος εκφράζεται μέσω κυρίως της μιντιακής αντιπαράθεσης, υπακούοντας στον εμπορικό κανόνα πωλούμε ό,τι μπορεί να καταναλωθεί και μάλιστα φρέσκο προϊόν γιατί το παλιό είναι μπαγιάτικο. Ειδικά για το τελευταίο, σε προεκλογικές περιόδους η διαρκής εφεύρεση θεμάτων προς αντιπαράθεση αποδεικνύεται ενίοτε καθοριστικό πλεονέκτημα στη φαρέτρα του πολιτικού και κερδίσει ψήφους.

Η δημοκρατία δεν είναι συνταγή ή θεσμική φόρμουλα που μπορεί να εφαρμοστεί από οποιαδήποτε κοινωνία. Η δημοκρατία είναι συλλογικό κατόρθωμα, συνάρτηση του πολιτιστικού επιπέδου και της καλλιέργειας ενός κοινωνικού συνόλου. Οι οικιακές γλάστρες σε κάθε νοικοκυριό δεν είναι τεκμήρια πολιτισμού όπως, ακριβώς, και η ύπαρξη κοινοβουλίου, κομμάτων με κεντρικές επιτροπές και εκτελεστικά γραφεία δεν είναι τεκμήρια δημοκρατικού πολιτεύματος. Με τη λογική της πολιτικής της παντομίμας και της μπαρούφας, κάθε σοβαρός λόγος που ξεμυτίζει στη δημοσιότητα, θάβεται στην αδιαφορία ή ακυρώνεται με έντεχνες ετικέτες απαξίωσης. Δυστυχώς, η διαχείριση του κοινού μας βίου περνάει με αδυσώπητη νομοτέλεια στους επαγγελματίες της πολιτικής παντομίμας και της πολιτικής μπαρούφας, όπως την καθορίζουν οι επαγγελματίες επικοινωνιολόγοι.