Αναφορά κυπριακής ομάδας: Κίνημα Ζωής Κύπρου

25/5/2015

Αεροδρόμιο Κρακοβίας, αναμένοντας την πτήση μας για τη Βιέννη.

Επιστρέφουμε από την ετήσια εκδήλωση του Ιδρύματος Dr Rath στο Άουσβιτς. Αυτή τη φορά η εικόνα ήταν διαφορετική, αφού η βασική αρχική εκδήλωση ήταν ανοιχτή για το κοινό της πόλης του Άουσβιτς. Μείναμε σε διαφορετικό ξενοδοχείο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Σίγουρα καλύτερες συνθήκες και καλύτερο φαγητό, αν και τα γεύματα  για τους χορτοφάγους υστερούσαν όπως πάντα.

Η αίθουσα της εκδήλωσης ήταν σχετικά μικρή και βρισκόταν στο ίδιο το ξενοδοχείο όπου μέναμε. Γέμισε τελικά η αίθουσα  με 150 περίπου άτομα. Οι ομιλίες μαγνητοσκοπήθηκαν και ελπίζω να τις έχουμε σύντομα στο διαδίκτυο. Μίλησαν όπως πάντα αρχικά οι επιζήσαντες και στη συνέχεια μίλησαν ο Jose, O Paul, η Αλεξάνδρα* και φυσικά ο Δρ Rath, o οποίος συνέδεσε την απληστία της IG Farben, που προκάλεσε τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, με όλες τις συνέπειες που είχε, με την σημερινή απληστία των οικονομικών καρτέλ, που εμποδίζουν τις ανακαλύψεις για φυσική υγεία και φυσικές επιστημονικά τεκμηριωμένες θεραπείες, να φτάσουν στον κόσμο και να γίνουν κύριο ρεύμα στην Ιατρική.

Ήταν μια επιτυχημένη εκδήλωση με καλή οργάνωση. Εκτός από τους προσκεκλημένους από άλλες χώρες όπως ήμασταν εμείς, ταξίδεψαν στο Άουσβιτς περίπου 15 άτομα από τα γραφεία του Ιδρύματος Dr Rath στο Heerlen της Ολλανδίας. Γνωρίσαμε κάποια καινούρια πρόσωπα και συνδεθήκαμε κάπως περισσότερο με την νέα γενιά, την Κάρμεν, την Παολίνα και την Μπαουκε καθώς επίσης και με την ομάδα των Ιταλών.

Η αρχική εκδήλωση έγινε Παρασκευή βράδυ. Το Σάββατο το πρωί μαζευτήκαμε πλέον μόνο τα πρόσωπα από το Ίδρυμα και οι φιλοξενούμενοι από άλλες χώρες, μαζί με τους επιζήσαντες.  Εκεί μετά από μια εισαγωγή του Paul και του Jose μίλησαν οι φιλοξενούμενοι, παρουσιάζοντας το έργο που επιτελούν ο καθένας στη δική του χώρα. Αρχικά μίλησε ο πανύψηλος Rantu από την Ρουμανία, τον οποίον γνωρίσαμε για πρώτη φορά από κοντά. Είναι καλός, άνετος, μιλά καλά αγγλικά και έχει τη δυνατότητα να μιλά εκ του προχείρου τουλάχιστον για τα πράγματα που ξέρει καλά. Στην ουσία εργάζεται σχεδόν μόνος του στην Ρουμανία πάνω σε ένα πρόγραμμα προστασίας των δασών της χώρας από την καταλήστευση από τις ξένες, κυρίως αυστριακές εταιρείες ξυλείας.

Μετά μίλησε ο Mauro από την Ιταλία, ο οποίος χειρίζεται τη σελίδα του Facebook στην Ιταλία, όπου γράφει κυρίως πολιτικά και οικονομικά θέματα. Χειρίζεται επίσης ένα πρόγραμμα που ξεκίνησαν εκεί στην Ιταλία για τη χρήση του υδρογόνου στα αυτοκίνητα με απλό και εύκολο τρόπο, που  να μπορεί κάποιος να το κατασκευάσει και μόνος του. Στόχος είναι η εξοικονόμηση μέχρι 50%  στην κατανάλωση καυσίμων.

Στη συνέχεια μίλησα εγώ (Γ. Κατσώνης) ως εκπρόσωπος του Κινήματος Ζωής Κύπρου. Έκανα μια σύνδεση της πολιτικής και οικονομικής κατάστασης στην Κύπρο με τα πεπραγμένα του Κινήματος μας. Όπως πάντα εντυπωσιάστηκαν όλοι με το πόσα πολλά πράγματα κάνουμε στην Κύπρο, σε τόσους διαφορετικούς τομείς. Ο ίδιος ο Rath αναφέρθηκε μετά στη δραστηριότητα μας, θέτοντας την ως παράδειγμα για τις άλλες χώρες και για τους νεώτερους. Είπε χαρακτηριστικά ότι ακούγοντας την δική μας ομιλία «νόμιζε ότι δεν θα τελειώσει ποτέ» (τόσες πολλές δράσεις είχαμε περιγράψει). Επίσης η Πολωνέζα η Παολίνα ενθουσιάστηκε με τα όσα κάνουμε. Και οι τρείς οι νεαρές θέλουν να έρθουν στην Κύπρο.

Ο Δρ Rath κατάφερνε και πάλι όπως και πάντα, να ανακεφαλαιώνει, να συνδέει απόψεις και στο τέλος  να θέτει με σαφήνεια τους στόχους.

Φυσικά το απόγευμα του Σαββάτου επισκεφτήκαμε όλοι μαζί όπως πάντα το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς και του Μπιρκενάου που βρίσκεται σε απόσταση μερικών μόνο χιλιομέτρων. Μαζί μας, ακούραστοι, οι επιζήσαντες του Άουσβιτς. Παρά την ηλικία τους ακολούθησαν κανονικά όλη την πορεία ξενάγησης στο χώρο του στρατοπέδου του θανάτου. Παρόλο που συμμετείχα για τρίτη φορά η συγκίνηση και τα έντονα συναισθήματα ήταν πάλι τα ίδια. Κάθε φορά ακούμε την ξενάγηση από διαφορετικό ξεναγό και επομένως κάθε φορά τα ακούμε με διαφορετικό τρόπο. Χωριστήκαμε σε γερμανόφωνη και αγγλόφωνη ομάδα με μια γυναίκα ξεναγό σε κάθε ομάδα. Όπως ανάφερε μετά, με ικανοποίηση,  ο Δρ Rath, η δική τους ξεναγός στο γερμανόφωνο γκρουπ ήξερε πλέον και ανάφερε ότι ουσιαστικά οι κρατούμενοι βρίσκονταν εκεί και δούλευαν ως σκλάβοι στα εργοστάσια της IG Farben.  Τα προηγούμενα χρόνια είτε δεν ήξεραν είτε απλώς δεν αναφέρονταν σε αυτό το γεγονός.

Στη διάρκεια της πορείας στο Άουσβιτς άρχισε να βρέχει. Παρόλη τη βροχή πήγαμε μετά με το λεωφορείο και  στο Μπιρκενάου. Περπατήσαμε μέσα στην βροχή. Μαζί μας ήρθε μόνο μια κυρία από τους επιζήσαντες ενώ οι υπόλοιποι έμειναν στο λεωφορείο.  Επισκεφτήκαμε ειδικά ένα θάλαμο που στέκει όρθιος ακόμα από τότε στα χρόνια της ανθρώπινης εξαθλίωσης. Ήταν ο θάλαμος όπου αυτή η κυρία κρατήθηκε σε ηλικία 10 χρόνων μαζί με πολλά άλλα παιδιά της ηλικίας της. Κάποια στιγμή προχώρησε μόνη της μακριά από όλους εμάς προς την άκρη του θαλάμου, και έβγαλε ένα αγαλματίδιο με τη μορφή ενός αγγέλου και το τοποθέτησε στο ξύλινο «κρεβάτι» στο οποίο κοιμόταν πριν από 70 χρόνια μαζί με άλλα παιδιά. Σε εκείνο το κρεβάτι άφησε την τελευταία του πνοή ένα άλλο κοριτσάκι, η Elenka, που δεν άντεξε την πείνα και τις κακουχίες. Στη μνήμη αυτού του παιδιού αφιέρωσε τον  άγγελο, η ηλικιωμένη πλέον, παιδική της φίλη.

Την άλλη μέρα, Κυριακή πρωί είχαμε μια ακόμα συγκέντρωση, χωρίς τους επιζήσαντες αυτή τη φορά, όπου έγινε μια ανακεφαλαίωση της όλης εκδήλωσης, εξέφρασαν τις εντυπώσεις τους οι νεώτεροι που ήρθαν για πρώτη φορά στο Άουσβιτς, και έγιναν τοποθετήσεις από όλους μας, αλλά και από τον Δρα Rath και την Αλεξάνδρα για την πορεία μας στο μέλλον, για τους στόχους, τις ευθύνες και το καθήκον που έχουμε να διαδώσουμε, αφ’ ενός μεν την επιστημονική γνώση και, αφ’ ετέρου την αλήθεια για τη δράση των οικονομικών καρτέλ, τα οποία, και τώρα, όπως και τότε, δυναστεύουν την ανθρωπότητα . Η επιχειρηματική απληστία παραμένει και σήμερα η κύρια αιτία πίσω από πολέμους και πίσω από την προσπάθεια οικονομικής υποδούλωσης των λαών. Μοιάζει σήμερα η ανθρωπότητα σαν ένα παγκόσμιο στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου ολοένα και μεγαλύτερες μάζες ανθρώπων εξαθλιώνονται. Εργάζονται από το πρωί μέχρι το βράδυ σχεδόν σαν σκλάβοι, χωρίς δικαιώματα και συλλογικές συμβάσεις. Επιπλέον σε ολόκληρη την ανθρωπότητα οι άνθρωποι ταλαιπωρούνται από τα χημικά φάρμακα χωρίς να θεραπεύονται, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες (110 χιλιάδες μόνο στην Αμερική) πεθαίνουν κάθε χρόνο από τις παρενέργειες των χημικών φαρμάκων, τα οποία παράγουν και διαθέτουν, μεταξύ άλλων, οι ίδιες εκείνες εταιρείες πού πραγματοποιούσαν ιατρικά πειράματα στο Άουσβιτς (βλέπε BAYER).

Αυτές οι σκέψεις και αυτοί οι παραλληλισμοί αυξάνουν το βάρος που πέφτει και στους δικούς μας ώμους. Η δράση μας πρέπει να ενδυναμωθεί σε όλους τους τομείς. Πρέπει να βάλουμε και εμείς το λιθαράκι μας στην προσπάθεια αφύπνισης ενός κόσμου παραδομένου στην προπαγάνδα των ΜΜΕ. Σε τι διαφέρει άραγε η σημερινή παραπληροφόρηση και παραπλάνηση των μαζών από την οργανωμένη προπαγάνδα των ναζί; Το ίδιο οργανωμένη και δυστυχώς αποτελεσματική σε μεγάλο βαθμό είναι η προπαγάνδα και η πλύση εγκεφάλου που επιχειρούν τα οικονομικά καρτέλ τα οποία ελέγχουν πλήρως τα ΜΜΕ.

Οφείλουμε όμως μέσα από τα μέσα δικτύωσης στο ιντερνέτ και με τη δράση μας μέσα στην κοινωνία, να κάνουμε την προσπάθεια μας.

Για την κυπριακή εθελοντική ομάδα,

Κίνημα Ζωής Κύπρου

 

Γεώργιος Κατσώνης

Ομοιοπαθητικός Ιατρός (Μ.D.), Σύμβουλος Κυτταρικής Ιατρικής

*Αναφερόμενος στους:

Paul Anthony Taylor – Διευθύνων Σύμβουλο του ιδρύματος Dr. Rath Health Foundation

Jose Serrula Garrido – Διεθνής Συντονιστής του ιδρύματος Dr. Rath

Dr. Aleksandra Niedzwiecki – Διευθύντρια στο ερευνητικό κέντρο Dr. Rath Research Institute

 

 

 

 

 (να μπει Gallery)

 

Σε αντάλλαγμα για την απλόχερη χρηματοδότηση της ανόδου των Ναζί στην εξουσία αλλά και για την επίσης γενναιόδωρη χρηματοδότηση των εξοπλιστικών προγραμμάτων των Ναζί κατά τον 2ο  Παγκόσμιο Πόλεμο, το χημικό και φαρμακευτικό καρτέλ της IG Farben, ήταν ο πρώτος δικαιούχος της οικονομικής κατάκτησης της Ευρώπης. Ένα παράδειγμα αυτής της συνεργασίας των Ναζί με τα οικονομικά καρτέλ, είναι το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Με την πίστωση 1 δις γερμανικών μάρκων που έλαβε από τις γερμανικές τράπεζες της περιόδου εκείνης, η  IG Farben κατασκεύασε το μεγαλύτερο βιομηχανικό συγκρότημα στον κόσμο εκείνη την εποχή, το οποίο προοριζόταν  για την παραγωγή βενζίνης, συνθετικού καουτσούκ και άλλων χημικών απαραίτητων για τον πόλεμο, προκειμένου να επιτευχθεί  η κατάκτηση της Ρωσίας και της Ασίας. Για να χτιστούν τα γιγαντιαία εργοστάσια IG Auschwitz, σε ένα χώρο 25 τετραγωνικών χιλιομέτρων,  χρησιμοποιήθηκαν οι  τυπικές συνθήκες ενός συστήματος σκλάβων. Χρησιμοποιήθηκε η  εργασία των κρατουμένων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης το οποίο βρίσκεται σε κοντινή απόσταση - και επεκτάθηκε για αυτόν ακριβώς τον σκοπό, αποτελώντας έτσι το μεγαλύτερο στρατόπεδο εργασίας και εξόντωσης στον κόσμο.

Αυτό λοιπόν που οι περισσότεροι από εμάς δεν γνωρίζουμε, είναι ότι το Άουσβιτς, το διαβόητο στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης αλλά και το Μπιρκενάου, ένα δεύτερο τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης ελάχιστα  χιλιόμετρα πιο μακριά, ήταν ουσιαστικά στρατόπεδα σκλάβων, στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, προς όφελος του οικονομικού καρτέλ της IG Farben. Σε αυτό το καρτέλ είχαν συνασπιστεί ήδη από τη δεκαετία του 1920, η BAYER,  η HOECHST, η BASF και πολλές άλλες μικρότερες εταιρείες.  Οι διευθυντές αυτών των εταιρειών καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης κατά τη Δίκη της Νυρεμβέργης, όπου αναγνωρίστηκε επίσημα ότι χωρίς  την οικονομική συνεισφορά  αυτών των εταιρειών, δεν μπορούσε να υπάρξει  ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος.

Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα γύρω από την έρευνα του ιδρύματος μας σχετικά με την πραγματική ιστορία του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και την σχέση της με το σημερινό αντιδημοκρατικό οικοδόμημα της Ε.Ε των Βρυξελλών, ρίξτε μια ματιά στο βιβλίο μας:

«Οι Ναζιστικές Καταβολές της Ε.Ε των Βρυξελλών»

Για να αγοράσετε ένα αντίτυπο του βιβλίου, επικοινωνήστε  με την ομάδα μας:

Κίνημα Ζωής Κύπρου

ΤΗΛ.       22 512401

Email    Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΔΙΕΥΘ.    Ηλία Βενέζη 2Α

2042, Στρόβολος, Λευκωσία

 

Αναδημοσίευση του άρθρου του Ανδρέα Παράσχου όπως δημοσιεύτηκε στην
Καθημερινή στις 19/04/2015

Όταν όλα γύρω καταρρέουν και ο κόσμος βλέπει με δέος να μαίνεται μια μάχη μεταξύ των εξουσιαστών καθώς και εκείνων που έχουν από την Πολιτεία ορισθεί να απονέμουν δικαιοσύνη, τότε το δέος γίνεται τρόμος προ του φάσματος του αδιεξόδου που προβάλλει σαν τέρας έτοιμο να σε καταπιεί. Ο λόγος που ο κόσμος δεν μπορεί να δώσει σωστή ερμηνεία των πραγμάτων, είναι η έλλειψη ανάλογου φωτός (παιδείας) ώστε να μπορεί να διακρίνει την πραγματική εικόνα, όπως περιγράφει ο Πλάτωνας στον μύθο του Σπηλαίου στο έργο του «Πολιτεία» ή «Περί δικαίου», όπου εξετάζεται η σημασία της δικαιοσύνης.

Σύμφωνα με την αλληγορία του Σπηλαίου, οι άνθρωποι ζούμε σαν φυλακισμένοι στις παραισθήσεις μας και δεν μπορούμε να γνωρίσουμε την αλήθεια γιατί μας εμποδίζουν τα δεσμά των αισθήσεων αλλά και τα δεσμά των εξουσιαστών, που χειραγωγούν τις αισθήσεις μας ώστε να αντιλαμβανόμαστε μόνο την πραγματικότητα όπως την καθορίζουν εκείνοι. Κάποια στιγμή μερικοί δεσμώτες απαλλάσσονται από την επιρροή των δογμάτων, χάρη στην παιδεία και τον ορθό λόγο και επιτέλους με καθαρή σκέψη μπορούν να γνωρίσουν την αλήθεια βασιζόμενοι σε αποδείξεις.

Μήπως λοιπόν αυτά που συμβαίνουν σήμερα στον τόπο μας θα πρέπει να τα δούμε βγαίνοντας στο αληθινό φως, από το Σπήλαιο που μας έβαλαν οι εξουσιαστές; Οι εξουσιαστές που τώρα, έχουν φτάσει τους θεσμούς και τα αξιώματα που εκπροσωπούν αλλά και το πολιτικό περιβάλλον που τους εκτρέφει, σε τέτοια αποσύνθεση που τους έχει καταστήσει τόσο αποκρουστικούς στην κοινωνία που δεν μπορεί να τους ανεχθεί άλλο. Τουτέστιν χάνουν, το σχεδόν κληρονομικό, προνόμιο να ελέγχουν μονίμως εξουσίες και δημόσιο χρήμα, το οποίο μονίμως λυμαίνονταν δημιουργώντας νόμους που τους επέτρεπαν να διαφεύγουν τον όποιο έλεγχο. Ακόμα και σήμερα εν μέσω κρίσης, ουδείς των πολιτειακών, κυβερνητικών και άλλων αξιωματούχων λογοδοτεί και ουδείς ελέγχεται για τα εισοδήματα του αλλά και ουδείς των εξουσιαστών θα λογοδοτήσει για την καταβαράθρωση της οικονομίας. Κι αυτό γιατί η κρίση δεν ήρθε ουρανοκατέβατη, όπως γράψαμε ξανά από αυτή τη στήλη, αλλά τη δημιούργησαν οι εξουσιαστές αφού έβλεπαν ότι λόγω εργατικών κεκτημένων, μισθοί, επιδόματα και οι κοινωνικές παροχές, μείωναν πολύ τα κέρδη, όπως μειώνονταν και οι ώρες εργασίας.

Έτσι, όπως εύστοχα λέει ο Νόαμ Τσόμσκι, «δημιουργούν μια οικονομική κρίση για να κάνουν το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών» [...] «μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, αναξιοπρεπείς μισθούς και τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια». Μήπως όμως είναι τώρα η ώρα της επανάστασης; Ο Τσόμσκι λέει ότι οι εξουσιαστές κάνουν το άτομο να πιστεύει ότι δεν μπορεί να ανατρέψει την κατάσταση διότι είναι ανεπαρκές, απαξιώνει τον εαυτό του και απέχει από οποιασδήποτε δράση (βλ. ΧΑΚ και Κούρεμα) και χωρίς δράση δεν μπορεί να υπάρξει επανάσταση. Άραγε όμως, αν σε μια χώρα μικρή, όπως η δική μας, με ηγέτες που η ευφυΐα τους δεν μπορεί να ανακόψει μια ριζική αλλαγή - πόσω μάλλον μια επανάσταση, αν αύριο προκύψει ένα κίνημα από νέους ανθρώπους -η ανάγκη του οποίου είναι πασιφανέστατη, ποιος θα ανακόψει μια ειρηνική επανάσταση ενόψει επικείμενων βουλευτικών εκλογών; Σκέψου το. Γίνεται!

Πηγή:

Ποιος θα Ανακόψει Μια Επανάσταση – Ανδρέας Παράσχος, Εφημερίδα Καθημερινή – 19/04/2015

 

Τη Δευτέρα, 08 Δεκεμβρίου 2014, πραγματοποιήθηκε με εξαιρετική επιτυχία η πρώτη εκδήλωση του Κινήματος Ζωής Κύπρου στα θέματα φυσικής δόμησης, με επίτιμη προσκεκλημένη και ομιλήτρια, την αναγνωρισμένη αρχιτέκτονα  και πρωτομάστορα γήινης αρχιτεκτονικής, Iliona Outram Khalili.
Μπορείτε να βρείτε όλα όσα παρουσιάστηκαν και συζητήθηκαν κατά τη διάρκεια της ομιλίας μέσα από την παρουσίαση PDF που ακολουθεί. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα σχετικά με την εκδήλωση, πατήστε εδώ.

 

)

 

Σε μια περαιτέρω επίδειξη δύναμης  έναντι  του δικτατορικού μορφώματος της ΕΕ των Βρυξελλών, η κυβέρνηση της Ελλάδας απαιτεί  την καταβολή  € 279 δισεκατομμυρίων από τη Γερμανία, ως αποζημιώσεις για τα εγκλήματα της εποχής των  Ναζί. Σε μια πολυαναμενόμενη ανακοίνωση η οποία  παρουσιάστηκε από τον έλληνα αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών  Δημήτρη Μάρδα , το ποσό που αναφέρεται περιλαμβάνει την αποπληρωμή ενός κατοχικού δανείου  που η ναζιστική Γερμανία ανάγκασε την Τράπεζα της Ελλάδας  να συνάψει  το 1942. Με το ελληνικό δημόσιο χρέος σήμερα να ανέρχεται σε πάνω από € 316 δισεκατομμύρια, η διευθέτηση στο ακέραιο από τη Γερμανία αυτής της απαίτησης , θα έφερνε ένα τέλος στα μέτρα οικονομικής  λιτότητας που ταλαιπωρούν τον ελληνικό λαό  τα τελευταία χρόνια  και θα απάλλασσε  την Ελλάδα από τον έλεγχο της λεγόμενης τρόικας (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο,  ΕΕ των Βρυξελλών και  Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα).

Μέρκελ και Τσίπρας
Φωτογραφία αριστερά: Sebastian Zwez [CC BY 3.0 de], Wikimedia Commons; Δεξιά φωτογραφία: Elliniki dimokratia (http://www.primeminister.gov.gr/primeminister/cv) [CC BY 3.0 gr], Wikimedia Commons

 Όπως ήταν αναμενόμενο, το Βερολίνο έχει μέχρι στιγμής απορρίψει τις απαιτήσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Υποστηρίζοντας ότι το ζήτημα είχε ήδη διευθετηθεί σε μεταπολεμικές πληρωμές, ο  υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας, Sigmar Gabriel, προσπάθησε να απορρίψει τις αποζημιώσεις ως “ηλίθιες". Στην αντίπερα όχθη, στην Αθήνα, ωστόσο, το θέμα αντικρίζεται εντελώς διαφορετικά. Ο Πάνος Καμένος, ο Έλληνας υπουργός Άμυνας, αναφέρει ότι η Ελλάδα έχει λάβει «εντυπωσιακές αποδείξεις» από τα στρατιωτικά αρχεία των ΗΠΑ προς στήριξη του αιτήματός της. "Τα στοιχεία είναι τόσο πειστικά" λέει ο Καμένος, «που θα οδηγήσουν στην επανεξέταση πολλών περιπτώσεων, ακόμη και εκείνων που έχουν ήδη οδηγηθεί στο δικαστήριο».

Ό, τι και να συμβεί στη συνέχεια, δύο πράγματα είναι ήδη βέβαια. Πρώτον:  οι Έλληνες έχουν υποφέρει αρκετά και δεν είναι πλέον διατεθειμένοι να αποδεχθούν άλλο τα φαύλα μέτρα της οικονομικής  λιτότητας, τα οποία  η ΕΕ των Βρυξελλών, υπό την ηγεσία της τρόικας, τους έχει εξαναγκάσει να υφίστανται.  Με το 26 τοις εκατό του πληθυσμού να είναι τώρα στην ανεργία, με τις πτωχεύσεις να αφθονούν  και τα παιδιά του να υποφέρουν από πείνα, οι άνθρωποι στην Ελλάδα κραυγάζουν για  αλλαγή. Σε αυτήν την κατάσταση, μάς  λέει πολλά η στάση της Γερμανίδας  ηγέτιδας Άνγκελα Μέρκελ  και της ΕΕ των Βρυξελλών, οι οποίοι  αντί να ενεργούν προς την κατεύθυνση της λύσης  της αυξανόμενης ανθρωπιστικής κρίσης,  έχουν ουσιαστικά επιλέξει να την αγνοήσουν και,  αντ'  αυτού,  επιμένουν στην πλήρη αποπληρωμή του ελληνικού χρέους.

Φωτογραφία:  Νικόλας Γιακουμίδης
Φωτογραφία: Νικόλας Γιακουμίδης

 

Δεύτερον:  παρ’ όλες τις προσπάθειες της  ΕΕ των  Βρυξελλών προκειμένου να αποκρύψει  την αλήθεια, η παγκόσμια πλέον επίγνωση  των  ναζιστικών καταβολών της Ευρωπαϊκής  Ένωσης, συνεχίζει να αυξάνεται. Tο βιβλίο μας “Οι Ναζιστικές Καταβολές της ΕΕ των Βρυξελλών” , που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 2010, είναι τώρα διαθέσιμο σε 12 γλώσσες. Με αντίγραφα του βιβλίου να συνεχίζουν να διανέμονται  και να κατεβαίνουν ηλεκτρονικά  σε όλο τον κόσμο, σε καθημερινή βάση, και με άρθρα σχετικά με το βιβλίο να  έχουν ήδη  δημοσιευτεί σε διεθνείς εφημερίδες, η συγκλονιστική αλήθεια για την καταγωγή αυτού του κατασκευάσματος,  καθίσταται πλέον γρήγορα κοινή γνώση.

Σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο είναι σαφές ότι δεν  μπορεί πλέον να υπάρχει διαφυγή για την ΕΕ των Βρυξελλών. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο  η αλλαγή θα έρθει και η δικτατορία του σημερινού οικοδομήματος  θα αντικατασταθεί από μια  Ευρώπη για το Λαό, από το Λαό. Το θέμα πλέον δεν είναι αν αυτή η αλλαγή θα συμβεί αλλά το πότε θα συμβεί.