Λεπτομέρειες

Κατηγορία: Γνώση

Δημοσιεύθηκε : 19 Ιανουαρίου 2013

Εμφανίσεις: 831

• Καρτέλ
• Ευρωπαϊκή Ένωση

Αν ξαναφέρουμε στη μνήμη μας όλα όσα έγιναν στην Ελλάδα, στο τέλος του 2011, για ενδεχόμενο δημοψήφισμα, δεν ξέρουμε ακόμα ποιες επακριβώς ήταν οι προθέσεις του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, όταν αποφάσισε να ζητήσει τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος. Μπορεί να μπλόφαρε, μπορεί να έπαιξε κάποιο πολιτικό παιχνίδι και τελικά αναγκάστηκε να ανακρούσει πανηγυρικά πρύμναν (και μέσα σε λίγες μέρες τον κατέβασαν από την πρωθυπουργία). Αυτό που έμεινε σε μένα ήταν ο πανικός που έπεσε στα ψηλά δώματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και στο τότε δίδυμο Μέρκελ-Σαρκοζί. Πανικοβλήθηκαν με τη σκέψη ότι θα δινόταν η δυνατότητα στον ίδιο τον ενδιαφερόμενο λαό, να αποφασίσει! Οι διορισμένοι από τα οικονομικά καρτέλ - και όχι εκλελεγμένοι από τους λαούς της Ευρώπης – κομισάριοι και λοιποί αξιωματούχοι(Μπαρόσο, Ρομπάι κλπ), καθώς και οι πραγματικοί διαχειριστές της εξουσίας (παρόλο που δεν έχουν κάποιο θεσμοθετημένο ρόλο), πολιτικοί εκπρόσωποι των καρτέλ, Μέρκελ και Σαρκοζί, τρέμουν στην ιδέα των δημοψηφισμάτων. Είναι στην ουσία εντολοδόχοι επιχειρηματικών συμφερόντων και επιδιώκουν τη συνεχή εκχώρηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας. Εάν «εθιστούμε» εμείς οι λαοί της Ευρώπης στα δημοψηφίσματα θα τους χαλάσουμε τον προγραμματισμό.

Πριν από την κρίση στην Ελλάδα είχαμε την ομάδα των συντηρητικών βουλευτών της Βρετανίας, οι οποίοι ζητούσαν δημοψήφισμα, προκειμένου να αποφασίσει ο λαός κατά πόσον η Μεγάλη Βρετανία θα παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή όχι. Στο κόμμα των συντηρητικών κυριαρχούν οι ευρωσκεπτικιστές, οι οποίοι θεωρούν ότι το Ηνωμένο Βασίλειο εκχώρησε ήδη μεγάλο μέρος της εθνικής του κυριαρχίας, στη Κομισιόν.

Η πρόταση τους βέβαια απορρίφθηκε, αλλά, μετά τη συζήτηση για δημοψήφισμα στο Βρετανικό Κοινοβούλιο, εύστοχα οι εφημερίδες έγραψαν για το «τζίνι που βγήκε από το μπουκάλι». Ίσως ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου και κανείς δεν γνωρίζει προς τα πού θα κινηθούν τα πράγματα. Το επιχείρημα των βρετανών βουλευτών είναι ότι μεγάλο μέρος της εθνικής κυριαρχίας παραχωρήθηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μέσα από την υπογραφή των διαφόρων συνθηκών. Δυστυχώς, όπως αυτό ισχύει για τη Μεγάλη Βρετανία, το ίδιο ισχύει για την Κύπρο και για όλα τα κράτη μέλη. Ειδικότερα με την τελευταία συνθήκη – τη συνθήκη της Λισσαβόνας – έχουν εκχωρηθεί στην Κομισιόν, πολλά στοιχεία της κρατικής μας κυριαρχίας, χωρίς ο λαός να ενημερωθεί.

Θα ήταν σίγουρα πολύ διαφορετική η πορεία της Ευρώπης, εάν για τις διάφορες Συνθήκες που υπογράφτηκαν και δεσμεύουν το μέλλον το δικό μας και των επόμενων γενεών, ενημερωνόταν άμεσα ο λαός και αποφάσιζε με δημοψηφίσματα. Ας θυμηθούμε εδώ, ότι επτά μόλις χρόνια πριν, το 2005, οι Γάλλοι απέρριψαν με ποσοστό 54,87% τη Συνταγματική Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ίδιο έκαναν τότε και οι Ολλανδοί. Τα σχέδια των οικονομικών καρτέλ πάγωσαν για μικρό χρονικό διάστημα. Τα έβαλαν στον πάγο οι λαοί της Ευρώπης, επειδή προφανώς ενημερώθηκαν για τα δημοκρατικά ελλείμματα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Ποια ήταν όμως η συνέχεια; Η Συνταγματική Συνθήκη, με ελάχιστες αλλαγές, όπως ομολόγησε ο Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, μετονομάστηκε σε Συνθήκη της Λισσαβόνας και υπογράφτηκε στις 13/12/2007. Στη συνέχεια επικυρώθηκε από όλα τα κράτη-μέλη (πλην της Ιρλανδίας), με την ασφάλεια και τη σιγουριά των κοινοβουλίων, μακριά από τους «κινδύνους» των δημοψηφισμάτων. Στην Ιρλανδία, εξ αιτίας πρόνοιας του συντάγματος της χώρας, έγινε αναγκαστικά δημοψήφισμα και οι Ιρλανδοί απέρριψαν πανηγυρικά τη Συνθήκη. Χρειάστηκε πακτωλός χρημάτων από την Κομισιόν και πολλές – υποθέτω – πολιτικές πιέσεις σε όλα τα επίπεδα, για να ψηφίσουν τελικά «Ναι» σε δεύτερο δημοψήφισμα. Τόσο πολλή(!) δημοκρατία υπάρχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που τα αποτελέσματα ενός δημοψηφίσματος - τα αποτελέσματα δηλαδή της δημοκρατικής απόφασης ενός ολόκληρου λαού - δεν γίνονται σεβαστά και πειθαναγκάζεται ο λαός να πει - τελικά - αυτό που συμφέρει στην Επιτροπή, σε δεύτερο δημοψήφισμα.

Όσον αφορά την Κύπρο, θυμούμαι πολύ καλά την περίοδο εκείνη, όπου με προεξάρχοντα το Δημοκρατικό Συναγερμό, ζητούσαν κάποιοι να βιαστούμε να εγκρίνουμε πρώτοι τη Συνθήκη της Λισσαβόνας για να δείξουμε τον ευρωπαϊκό μας προσανατολισμό και να αποδείξουμε γενικώς ότι είμαστε καλά και υπάκουα παιδιά. Παρόλο που κάποιοι ψιθύρισαν τότε ότι έπρεπε να διεξαχθεί δημοψήφισμα, εν τούτοις ακολουθήσαμε το παράδειγμα των εταίρων μας και εγκρίναμε τη Συνθήκη μέσω της Βουλής (εύκολα και ελεγχόμενα). Δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί βουλευτές που να μελέτησαν ή έστω να διάβασαν τα κείμενα της Συνθήκης.

Αν και το θέμα της μη δημοκρατικής δομής της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι τεράστιο και γράφτηκαν ήδη βιβλία ολόκληρα, που τεκμηριώνουν τα ελλείμματα δημοκρατίας, θα καταγράψουμε εδώ μόνο ένα στοιχείο, το οποίο ίσως να φωτίζει τις αιτίες. Αν διαβάσετε στην Wikipedia (internet) για τη Συνθήκη της Ρώμης (1957), η οποία δημιούργησε την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, θα δείτε, μεταξύ άλλων, και τις αντιπροσωπείες που υπέγραψαν τη συνθήκη. Εκ μέρους της Δυτικής Γερμανίας υπέγραψε ο Πρόεδρος Αντενάουερ και ο Walter Hallstein. Εάν κάνετε κλικ στο όνομα του Hallstein, δεν θα βρείτε καμιά πληροφορία, στα ελληνικά, παρόλο που ο γερμανός αυτός νομικός και καθηγητής πανεπιστημίου, διορίστηκε ως ο πρώτος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και έμεινε στη θέση αυτή από το 1958 μέχρι το 1967. Στην αγγλική Wikipedia υπάρχουν στοιχεία για το Hallstein αλλά μάλλον ελλειπή. Αναγράφεται ότι στη διάρκεια της ναζιστικής δικτατορίας στη Γερμανία ήταν μέλος της οργάνωσης National Socialist People's Welfare και μέλος «εθνικοσοσιαλιστικών επαγγελματικών ενώσεων για δικηγόρους και δικαστές». Στην πραγματικότητα ήταν από το 1935 μέλος του κόμματος των ναζί. Επίσης ήταν ο βασικός πυλώνας της ναζιστικής οργάνωσης «Προστάτες του Νόμου» (η «επαγγελματική ένωση» που αναγράφεται στη Wikipedia). Οι «Προστάτες του Νόμου» δεν ήταν βέβαια τίποτε άλλο παρά Προστάτες του Ναζιστικού Νόμου και η δουλειά που ανέλαβε ο Hallstein, ήταν να προετοιμάσει τους Νομικούς της Γερμανίας για τον επερχόμενο πόλεμο, καθώς και για το «βαρύ καθήκον», που έπεφτε στους ώμους τους, να διαχειριστούν και να προσαρμόσουν τα νομικά συστήματα των χωρών που επρόκειτο να κατακτηθούν, ώστε να τεθούν κάτω από την επικυριαρχία του Γερμανικού Νόμου του Τρίτου Ράιχ. Ετοίμασε επομένως ο Hallstein τα νομικά σχέδια για μια «ενωμένη Ευρώπη», κάτω από την μπότα της Γερμανίας, υπό τον έλεγχο ουσιαστικά των οικονομικών καρτέλ (IG Farben). Δυστυχώς για αυτόν και τους οικονομικούς του πάτρωνες (IG Farben) ο Χίτλερ δεν τα κατάφερε, όπως δεν τα κατάφερε και ο Κάιζερ στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Hallstein, μέλος του ναζιστικού κόμματος και βασικό νομικό στέλεχος του Τρίτου Ράιχ, πέρασε αβρόχοις ποσί την περίοδο της Αποναζικοποίησης, δεν πέρασε από το δικαστήριο της Νυρεμβέργης, και όντας, απ’ ότι φαίνεται, εκλεκτός του συστήματος, σύντομα ανέλαβε πρωταγωνιστικό ρόλο στη μεταπολεμική Δυτική Γερμανία, δίπλα στον πρώτο πρόεδρο Αντενάουερ. Μέσα σε μια δεκαετία κατάφερε να δημιουργήσει την Ευρωπαϊκή Κοινότητα με τη Συνθήκη της Ρώμης το 1957 και να γίνει και ο πρώτος πρόεδρος της Κομισιόν!

Μετά από αυτές τις πληροφορίες για τις ναζιστικές καταβολές του ιθύνοντος νου πίσω από την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χρειάζεται κανείς να διερωτάται, γιατί υπάρχουν δημοκρατικά ελλείμματα στο «ευρωπαϊκό οικοδόμημα»;

Χρειάζεται επίσης κανείς να διερωτάται, γιατί οι επίγονοι του Hallstein τρέμουν τα δημοψηφίσματα;

Λεπτομέρειες

Κατηγορία: Γνώση

Δημοσιεύθηκε : 19 Ιανουαρίου 2013

Εμφανίσεις: 818

• Καρτέλ

Η ΥΓΕΙΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΧΑΡΙΣΤΕΙ!

Ζούμε σε μια εποχή όπου διαπιστώνουμε συνέχεια ότι η ΓΝΩΣΗ ΕΙNAI ΔΥΝΑΜΗ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έφτασε πλέον ο καιρός για να αρχίσουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Στο χώρο της Ιατρικής τα ισχυρά οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα (και δεν εννοούμε τους γιατρούς, αλλά τους πολυεθνικούς φαρμακευτικούς κολοσσούς) εμποδίζουν εδώ και πολλά χρόνια τη ΓΝΩΣΗ να βγει στην επιφάνεια.

Τα τελευταία 100 χρόνια, από τις αρχές δηλαδή του προηγούμενου αιώνα μέχρι σήμερα, ζούμε σε μια εποχή όπου «τα καταφέραμε» σαν πολίτες αυτού του πλανήτη, να παραδώσουμε τα θέματα που αφορούν την υγεία μας στους αδίστακτους επιχειρηματίες. Από το 1900 και μετά οι φαρμακευτικές εταιρείες πέρασαν κάτω από τον έλεγχο τους την πορεία της ιατρικής και της θεραπευτικής. Μας επέβαλαν τα χημικά τους φάρμακα, που είναι τοξικά δηλητήρια, αφού τους επιτρέψαμε να δυσφημίσουν και να εξοβελίσουν προοδευτικά τις φυσικές, αφάρμακες θεραπείες. Αποτελεσματικές και επιστημονικά τεκμηριωμένες φυσικές θεραπείες ( ομοιοπαθητική ιατρική, βελονισμός, ρεφλεξολογία κλπ) αγωνίζονται να αποδείξουν τις δυνατότητές τους να προσφέρουν θεραπεία με φτηνό τρόπο (χωρίς ακριβοπληρωμένα χημικά πατενταρισμένα φάρμακα).

Αν οι ομοιοπαθητικοί γιατροί σε όλον τον κόσμο αποφάσιζαν να βγουν και να φωνάζουν πλέον, για τα θεραπευτικά αποτελέσματα της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής και εάν το επέτρεπαν και το υποστήριζαν αυτό τα ΜΜΕ, θα είχαμε μια μικρή επανάσταση στο χώρο της υγείας. Εξασκώντας αυτήν την επιστημονικά τεκμηριωμένη μέθοδο θεραπείας τα τελευταία 25 χρόνια, νιώθω ιδιαίτερα ευτυχής που έγινα γιατρός και με φώτισε ο Θεός να διαλέξω αυτήν την ιατρική ειδικότητα.

Αλλά στην εποχή μας συμβαίνουν και άλλα καταπληκτικά πράγματα στο χώρο της ιατρικής, τα οποία όμως δύσκολα βγαίνουν στην επιφάνεια και ακόμα πιο δύσκολα γίνονται αποδεκτά, αφού έχουν να αντιπαλέψουν με τις κρατούσες αντιλήψεις τις οποίες στηρίζουν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα των φαρμακευτικών εταιρειών. 

Εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια ο Γερμανός γιατρός Δρ. Matthias Rath, έκανε σημαντικότατες για την ανθρωπότητα ανακαλύψεις, για την αντιμετώπιση της καρδιοπάθειας (ψηλή χοληστερίνη, κλειστές αρτηρίες), του καρκίνου, του AIDS, του διαβήτη και των επιπλοκών του και άλλων ασθενειών. Δημιούργησε την Κυτταρική Ιατρική και τη Συμμαχία για την Υγεία. Ο Δρ Rath, είναι στην πραγματικότητα συνεχιστής του έργου του Linus Pauling (βραβείο Νόμπελ). Δημιούργησε ένα, ανεξάρτητο οικονομικά, επιστημονικό Ερευνητικό Εργαστήριο στην Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών και εκεί, κάτω από τη διεύθυνση μιας άλλης λαμπρής επιστήμονος της Δρος Aleksandra Niedzwiecki, έγιναν επαναστατικές ανακαλύψεις για τις αιτίες διαφόρων ασθενειών και επομένως βρέθηκε και ο τρόπος να προλάβουμε και να αντιμετωπίσουμε σε κυτταρικό επίπεδο αυτές τις ασθένειες. Αυτό συμβαίνει ήδη στην πράξη εδώ και αρκετά χρόνια, όχι με τη χρήση κάποιων ισχυρών – και με ισχυρές παρενέργειες- χημικών φαρμάκων αλλά με την ανακάλυψη της ΣΥΝΕΡΓΕΙΑΣ βιταμινών, ιχνοστοιχείων, μετάλλων, αμινοξέων και φυτοθρεπτικών.

Η μεγάλη συνεισφορά του Δρος Rath και των συνεργατών του στην ανθρωπότητα, είναι ακριβώς το γεγονός ότι, ανακάλυψαν τους απαραίτητους συνδυασμούς (συνέργεια) των βασικών θρεπτικών για το κύτταρο ουσιών, ώστε αφ’ ενός μεν να διατηρείται η υγιής κυτταρική λειτουργία και αφ’ ετέρου να αποκαθίσταται, εκεί που έχει διαταραχθεί. Μέσα από τη λήψη βασικών για το κύτταρο θρεπτικών ουσιών, που δρουν συνεργικά, μπορεί η ανθρωπότητα να αντιμετωπίσει, αποτελεσματικά πλέον, τις σοβαρές και θεωρούμενες ως αθεράπευτες ασθένειες της εποχής μας (καρδιοπάθειες, καρκίνος, AIDS, διαβήτης και επιπλοκές του κλπ). Και τούτο μπορεί να πραγματοποιηθεί με τη χρήση, σε κατάλληλους συνδυασμούς (συνέργεια), απλών φυσικών θρεπτικών ουσιών – βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, μέταλλα, αμινοξέα και φυτοθρεπτικά.

Μετά από πολυετείς έρευνες και επιστημονικές εργασίες στα εργαστήρια του Ερευνητικού Ινστιτούτου του Δρος Rath στην Αμερική, η ΓΝΩΣΗ αυτή είναι τεκμηριωμένη επιστημονικά και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Επειδή η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ, καλούμαστε να γνωρίσουμε τις ανακαλύψεις του Δρος Rath και να βοηθήσουμε ουσιαστικά και έμπρακτα στη διάδοσή τους ώστε να γίνουν κτήμα όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Είναι δεκάδες εκατομμύρια οι άνθρωποι που πεθαίνουν κάθε χρόνο από καρδιοπάθειες, καρκίνο, AIDS, διαβήτη κλπ. Είναι σημαντική η συμμετοχή όλων σε μια παγκόσμια προσπάθεια αναχαίτισης και εξάλειψης ασθενειών μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ οι σοβαρές αρρώστιες που μαστίζουν την εποχή μας να είναι άγνωστες στις μελλοντικές γενιές.

Διάβασα πρόσφατα ότι όταν ο μεγάλος Έλληνας γιατρός Γεώργιος Παπανικολάου ανακάλυψε το γνωστό Pap-test, το 1926, ο ιατρικός κόσμος δεν το αποδέχτηκε. Πέρασαν σχεδόν είκοσι χρόνια για να γίνει κατανοητή η τεράστια σημασία αυτού του τεστ και να καθιερωθεί παγκόσμια σαν εξέταση για πρώιμη διάγνωση του καρκίνου στις γυναίκες. Έτσι και σήμερα, οι ανακαλύψεις του Δρος Rath δεν αξιοποιούνται ακόμα από την ιατρική κοινότητα.

Εάν η ανθρωπότητα χρησιμοποιήσει και εφαρμόσει μαζικά τη γνώση της Κυτταρικής Ιατρικής, σε συνδυασμό και συμπόρευση βεβαίως, με άλλες εναλλακτικές θεραπευτικές μεθόδους (Ομοιοπαθητική κλπ) και ξεφύγει η Ιατρική από τα πλοκάμια των φαρμακευτικών εταιρειών, τότε το ζοφερό παρόν της Υγείας της ανθρωπότητας θα μετατραπεί σε λαμπρό μέλλον, όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να απολαμβάνουν την επί της γης παρουσία τους, έχοντας ψηλό επίπεδο υγείας, ψυχικής ισορροπίας και δημιουργικότητας.