ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 2012 ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ.
Με τη απόφασή του, της 12ης Ιουλίου 2012, το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιβεβαίωσε την απαγόρευση της εμπορίας σπόρων παραδοσιακών ποικιλιών, οι οποίες δεν έχουν εγγραφεί στον επίσημο κατάλογο στην Ευρώπη. Παρόλο που προσπάθησαν να μας το σερβίρουν διαφορετικά για να μην αντιδράσουμε, και να μας αποκοιμίσουν, πρόκειται για μια ήττα των εθελοντικών οργανώσεων, που ασχολούνται με τη διατήρηση των παλαιών ποικιλιών των φυτών. Πρόκειται για μια απόφαση που εξαναγκάζει ουσιαστικά τους λαούς της Ευρώπης, να υποκύψουν στις θελήσεις των οργανωμένων συμφερόντων, τα οποία θέλουν τον απόλυτο έλεγχο των σπόρων, προκειμένου να πουλούν τα δικά τους βιομηχανοποιημένα και μεταλλαγμένα κατασκευάσματα.
Οι παραδοσιακοί σπόροι είναι το αποτέλεσμα των χιλιετιών της ανθρώπινης και της φυσικής επιλογής, προέρχονται από τη φυσική γεωργία όπως εφαρμόζεται εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Είναι ένας θησαυρός που έχει διατηρηθεί για αιώνες και προστατεύτηκε από τους αγρότες. Αυτοί οι σπόροι συνοψίζουν την ιστορική μνήμη και με τη βοήθεια της βιολογικής γεωργίας, μπορεί αυτό το γενετικό υλικό, που ανήκει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, να διατηρηθεί και να συνεχίσει να καθορίζει τη βιοποικιλότητα των γεωργικών προϊόντων.
Από το 1998, ωστόσο, η υπάρχει μια ευρωπαϊκή οδηγία η οποία περιορίζει την εμπορία και την ανταλλαγή των προς σπορά σπόρων, που χρησιμοποιούν οι αγρότες. Αυτό που οι αγρότες έκαναν και κάνουν εδώ και χιλιετίες, ξαφνικά μετατρέπεται σε παράνομη πράξη. Ολόκληρη η παγκόσμια αγορά σπόρων είναι τώρα σχεδόν ολοκληρωτικά ελεγχόμενη από επτά πολυεθνικές εταιρείες, που κατέχουν διπλώματα ευρεσιτεχνίας και οι οποίες – καθόλου τυχαία βέβαια - ασχολούνται ταυτόχρονα με την παραγωγή μεταλλαγμένων σπόρων, που μπορούν μακροπρόθεσμα να καταστρέψουν τη γεωργία.
Πώς όμως φτάσαμε μέχρι εδώ;
Μας οδήγησαν σε αυτό το σημείο αφού καθιέρωσαν διαδικασίες και γραφειοκρατίες εξοντωτικές. Ξεκινώντας από το δεδομένο ότι, η διαδικασία για να καταχωρήσετε ένα νέο σπόρο διαρκεί περίπου 12-15 χρόνια εργασίας και μπορεί να κοστίσει μέχρι 1 εκατ. ευρώ, είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι τέτοιες διαδικασίες και τέτοια κόστη μόνο οι μεγάλες εταιρείες μπορούν να επωμιστούν και όχι οι μεμονωμένοι αγρότες. Τα τελευταία χρόνια, διάφορες αγροτικές ενώσεις που συμμετείχαν σε μια προσπάθεια διάσωσης των αγροτικών πολιτιστικών παραδόσεων, αγωνίζονται επίσης να διασώσουν τους παραδοσιακούς σπόρους των παλαιών ποικιλιών των φυτών, καλλιεργώντας τους στους κήπους και τα χωράφια τους και σώζοντάς τους από την εξαφάνιση. Η αξία αυτών των ποικιλιών σπόρων, έγκειται στην υψηλή διατροφική αξία των προϊόντων που παράγουν και την εύκολη προσαρμογή τους στη φιλική προς το περιβάλλον γεωργία. Με τις νομοθεσίες και τις διαδικασίες που προωθούν τα καρτέλ των τροφίμων, μέσω των εντολοδόχων τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κινδυνεύουν να εξαφανιστούν οι παραδοσιακοί σπόροι και να καταστούμε απολύτως εξαρτημένοι από τους βιομηχανικά επεξεργασμένους και τροποποιημένους γενετικά σπόρους των μεγάλων εταιρειών που θέλουν να ελέγξουν τη διατροφή της ανθρωπότητας.
Η απόφαση της 12ης Ιουλίου 2012 στ Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, έρχεται ως απάντηση σε μία διαφορά μεταξύ δύο γαλλικών εταιριών, της μη κερδοσκοπικής ένωσης Kokopelli και της παραγωγού σπόρων Graines Baumaux sas. Η Graines Baumaux SAS είχε καταγγείλει την Kokopelli, κατηγορώντας την ότι οι σπόροι που διέθετε στην αγορά δεν είναι εγγεγραμμένοι σε επίσημους καταλόγους, και ότι οι ποικιλίες των σπόρων της είναι απαρχαιωμένοι.
Αρχικά, το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι: «Η απουσία ενός σπόρου από τον κατάλογο δεν σημαίνει ότι αυτό δεν είναι «καλό», επειδή οι κανόνες που διέπουν την είσοδο δεν επηρεάζουν τη μελλοντική υγεία των φυτών, αλλά έχουν μόνο εμπορική λογική. Στην περίπτωση αυτή, η εμπορία των αρχαϊκών ποικιλιών εμπίπτει στην εξαίρεση που προβλέπεται στην οδηγία 2009/145/ΕΚ». Με αυτό τον τρόπο αποφάνθηκαν πρωτόδικα οι δικαστές, απαλλάσσοντας την Kokopelli.
Αλλά στις 12 Ιουλίου, μετά από αίτηση του γίγαντα Graines Baumaux sas, το Δικαστήριο ανατρέπει την απόφαση και δηλώνει ότι: "η υποχρέωση της «επίσημης καταχώρισης μιας ποικιλίας φυτών για εμπορευματοποίηση, όπως προβλέπεται από τις οδηγίες σπόρων, δεν παραβιάζει τις αρχές της ελεύθερης άσκησης της οικονομικής δραστηριότητας και την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, ούτε παρεμβαίνει, με τις δεσμεύσεις που επιβάλλει, στην προστασία των φυτογενετικών πόρων."
Η Graines Baumaux ζήτησε από τα γαλλικά δικαστήρια να επιβάλουν πρόστιμο € 100.000 στην Kokopelli, ως αποζημίωση, αλλά και ζητά - ρητώς -''την παύση όλων των δραστηριοτήτων της'' που αποτελούν κίνδυνο για τις επιχειρήσεις. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει αιτιολογήσει την ετυμηγορία του υπέρ της Graines Baumaux υποστηρίζοντας ότι η απαγόρευση του εμπορίου των αρχαίων και παραδοσιακών σπόρων έχει ως στόχο να «επιτύχει αύξηση της παραγωγικότητας της γεωργίας», ως εάν η Ευρώπη να ήταν γεμάτη από υποσιτισμένους πληθυσμούς, και θα έπρεπε να αυξηθεί η παραγωγή τροφίμων.
Όλα αυτά συμβαίνουν για να κυριαρχήσουν οι μεγάλες εταιρείες με τις πατέντες τους. Η κακοδαιμονία και στο χώρο αυτό όπως και στο χώρο της υγείας, προκύπτει γιατί εμείς οι πολίτες δεν αντιδρούμε και αφήνουμε να περνά ο έλεγχος της διατροφής μας και της υγείας μας στα καρτέλ, μέσα από τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας (πατέντες). Τους επιτρέπουμε να βγάζουν εσαεί χρήματα από τις ασθένειες και από τη διατροφή μας. Μας θέλουν άρρωστους για να πουλούν τα πατενταρισμένα τους φάρμακά και προσπαθούν να εξαλείψουν τις φυσικές εναλλακτικές θεραπείες για να διατηρήσουν ένα μονοπώλιο που θα τους προσφέρει τρισεκατομμύρια κάθε χρόνο. Το ίδιο θέλουν να κάνουν και στον τομέα της διατροφής. Ο παραγωγός, ο αγρότης θα πρέπει να πληρώνει φόρο υποτελείας στη Monsanto για να μπορεί να έχει σπόρους να φυτέψει. Οι σπόροι θα είναι πατενταρισμένοι και οι παραδοσιακές καλλιέργειες θα γίνουν παράνομη πράξη.
Θα επιτρέψουμε να συμβεί αυτό;
Στείλτε αυτό το κείμενο στους βουλευτές σας, στους ευρωβουλευτές σας. Στείλτε το στους υποψήφιους προέδρους. Πρέπει να αρχίσουμε να απαιτούμε εξηγήσεις. Ποια είναι η στάση τους απέναντι στη μετατροπή του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων σε όργανο εξυπηρέτησης των επιχειρηματικών συμφερόντων; Τι προτίθενται να πράξουν για να προστατέψουμε τους παραδοσιακούς μας σπόρους;